نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه قرآن و حدیث دانشگاه گیلان رشت ایران

1022034/sshq.2022.352325.1172

چکیده

دانش معناشناسی یکی از ابزار معتنابه برای فهم معنای واژگان بر اساس نظام معنایی و چینش منسجم الفاظ قرآن است. از جمله واژگان برجسته در حوزه احکام دین، «إحصان» است که به دلیل کارکردهای مختلف در مباحث فقهی، به ویژه مبنا بودن تحقق آن در «رجم»، فهم معنای آن در بافت قرآنی قابل تأمل خواهد بود. بدین منظور در مقاله حاضر، ابتدا تمامی مشتقات واژه مذکور از ریشه «حصن» در آیات قرآن احصا شد که پنج بار در قالب فعلی ذکر شده‌اند-أُحْصِنَّ، أَحْصَنَت(2بار)، تُحْصِنُونَ و لِتُحْصِنَکُمْ - که غالبا در باب افعال است و 13 بار نیز در قالب اسمی به کار رفته که اکثر آن ناظر به جنس مؤنث- الْمُحْصَناتِ(4بار)، الْمُحْصَناتُ(3بار)، مُحْصَناتٍ، تَحَصُّناً – است. سپس بر اساس روش توصیفی- تحلیلی و معناشناسی به تبیین رابطه مشتقات واژه «احصان» با واژگان همنشین(شامل «نکح»، «مومن»، «فرج»، «قری»، «لبس»، «حلل»، «رمی» و «منع»)، جانشین(شامل «عفف» و «حفظ») و دارای تقابل معنایی(«أیم»، «فتی»، «فاحشه»، «مسافحه»، «بغی») با آن در قرآن پرداخته شد. بر اساس نتایج پژوهش، «احصان» فارغ از شرایط حداقلی آن در فقه(ازدواج و اسلام) و حداکثری آن در اخلاق(تقوا و عفت ورزی) حالتی در انسان ایجاد می‌کند که به صورت خودمراقبتی از هرگونه عبور از حریم‌های الهی به ویژه در زمینه مسائل جنسی پرهیز نماید و مانند یک زره، مانع از رسیدن آسیب‌های ناشی از انحرافات و به تبع آن، تهمت‌های مرتبط با آن به انسان گردد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Semantics of the word "Ihsan" in the Qur'an based on the relations of companionship, succession

نویسنده [English]

  • mahyar khani moghaddam

Assistant Professor of Qur'an and Hadith at Gilan University

چکیده [English]

Knowledge of semantics is one of the most important tools for understanding the meaning of words based on the semantic system governing the coherent arrangement of words in the Qur'an. One of the prominent words in the field of the rules of religion is "Ehsan", which due to the various functions of jurisprudential issues, especially its realization in "stoning", its meaning in the Qur'anic context will be considered. For this purpose, the present article, after exploring the lexical meaning of the word "Ehsan", based on the descriptive - analytical and semantic method to explain the relationship between the derivatives of the word "Ehsan" and companion words (including "marriage", "believer", "vulva", "village"," Clothes "," halal "," rummy " , and " prohibition "), substitute (including" chastity "and" memorization ") and has a semantic contrast (" mother "," fat "," prostitute "," traveler " , "Baghi") has dealt with it in the Qur'an. According to the results of the research, "Ehsan" creates a state in human beings that he/she self-carefully avoids any crossing of the divine sanctuaries, especially in the field of sexual matters, and like armor prevents the damage to a person caused by deviations and related slanders.

کلیدواژه‌ها [English]

  • EHssan
  • semantics
  • succession
  • companionship
  • Quran
  • قرآن کریم ترجمه ناصر مکارم شیرازی
  • ابن اثیر، مبارک بن محمد.(1367ش). النهایة فی غریب الحدیث و الأثر. تحقیق: محمود طناحى، قم: موسسه مطبوعاتی اسماعیلیان‏، چاپ چهارم‏.
  • ابن­جوزی، عبدالرحمن.(1407ق). نزهه الاعین النواظر فی علم الوجوه والنظایر. تحقیق کاظم الراضی، بیروت: موسسه الرساله.
  • ابن­فارس، محمد.(1423ق). معجم مقاییس­اللغة. بی­جا: اتحادالکتاب العرب.
  • ابن­مکّی، محمد، (1374ش)، شرح ­لمعه ­دمشقیه. قم : مکتب­اعلام­اسلامی.
  • ابن­منظور، محمدبن­مکرم. (1414ق). لسان­العرب. بیروت: دارصادر.
  • ایزوتسو، توشی­هیکو. (1381ش)،.خدا و انسان در قرآن. ترجمه: احمدآرام، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  • ایمانی، عباس، (1382ش)، فرهنگ اصطلاحات حقوق کیفری. تهران: آریان.
  • پالمر، فرانک رابرت.(1391ش). نگاهی تازه به معناشناسی. ترجمه کوروش صفوی، تهران: نشر مرکز، چاپ ششم.
  • تفلیسی، حبیش­ بن ­ابراهیم. (1360ش). وجوه ­قرآن. تحقیق: مهدی­محقّق، تهران: بنیاد قرآن.
  • جعفری لنگرودی، محمدجعفر. (1387ش). ترمینولوژی ­حقوق. تهران: گنج دانش.
  • راغب ­اصفهانی، حسین ­بن ­محمد.(1412ق). مفردات ­الفاظ­ القرآن. محقق: صفوان­عدنان، بیروت: دارالقلم.
  • رکعی، محمد، نصرتی، شعبان. (1396ش). میدان های معنایی در کاربست قرآنی. قم: دارالحدیث.
  • سیدقطب، ابن ابراهیم. (1412ق). فى ظلال القرآن‏. بیروت- قاهره‏: دارالشروق،‏ چاپ هفدهم‏.
  • سیوطى، جلال الدین. (1404ق). ‏الدر المنثور فى تفسیر المأثور. قم: کتابخانه آیة الله مرعشى نجفی.
  • شریفی، علی. (1394ش). معناشناسی قرآن در اندیشه شرق شناسان با تاکید بر ایزوتسو. قم: انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب.
  • صفوی، کوروش. (1387ش). درآمدی بر معناشناسی. تهران: سوره مهر، چاپ سوم.
  • طباطبایى، سید محمد حسین. (1417ق). ‏المیزان فى تفسیر القرآن‏. قم: جامعه‏ى مدرسین، چاپ پنجم‏.
  • طبرسى، فضل بن حسن. (1372). ‏مجمع البیان فى تفسیر القرآن‏. تهران: انتشارات ناصر خسرو، چاپ سوم‏.
  • ‏طریحی، فخر الدین. (1375ش). مجمع البحرین. تحقیق: احمد حسینى اشکورى،تهران: مرتضوى‏، چاپ سوم‏.
  • فخررازى، محمد بن عمر، (1420ق). مفاتیح الغیب‏. داراحیاء التراث العربى‏، چاپ سوم.‏
  • فیومى، أحمد بن محمد. (1414ق). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر. قم: موسسه دار الهجرة، چاپ دوم‏.
  • قاسمى، محمد جمال الدین‏. (1418ق). محاسن التاویل‏. تحقیق: محمد عیون السود، بیروت: دار الکتب العلمیه‏.
  • قرشى بنایى، على اکبر. (1412ق). قاموس قرآن. تهران: دار الکتب الاسلامیة، چاپ ششم.‏
  • مصطفوی، حسن(1374ش)، التحقیق ­فی ­کلمات ­القرآن­ الکریم. تهران: وزارت فرهنگ­وارشاداسلامی.
  • مکارم شیرازی، ناصر. (1374ش). تفسیر نمونه‏. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
  • نویسندگان. (1387ش). دائرة المعارف قرآن کریم. قم: بوستان کتاب.
  • Burton, John,( 1974),Journal of semitic studies, , Vo 19, pp