نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه الهیات (علوم قرآن و حدیث)، دانشگاه گنبد کاووس، گنبد کاووس،ایران

2 استادیار گروه الهیات (فسلفه) دانشگاه گنبد کاووس، دانشکده علوم انسانی، گنبد کاووس ایران

3 استادیار گروه معارف، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه کوثر بجنورد، بجنورد ایران،

1022034/sshq.2023.385610.1275

چکیده

نزول معجزه خاتم در جغرافیای عربی، بستر تلاش حداکثری دین‌پژوهان و اهل تفسیر در دریافت لطایف معنایی قرآن کریم با ابزار ادبیات عرب را فراهم آورد. کوششی که در تمام عرصه‌های هدایتی کلام وحی با گستره‌ی اعتقادات، احکام، اخلاق و مسائل فردی و اجتماعی نمود یافته است. پژوهش کتابخانه‌ای حاضر که به شیوه‌ی توصیفی ـ تحلیلی سامان یافته با بررسی تفسیر «روح المعانی» به عنوان یکی از تفاسیر ارزشمند سده‌های متأخر اسلام با رویکرد جامع و جلوه‌های ادبی ویژه، این مهم را در مورد مطالعاتی آیات متضمّن تحقیر دنبال کرده است. یافته‌های تحقیق حاکی از آن است که تحقیر اسلوبی غیر قابل انکار در قرآن کریم بوده که با جهت‌گیری و اهدافی چند به کار گرفته شده است. کاربرد حداکثری و هدفمند سیاق و پیوند آن با اسالیب معنابخشِ مفردات قرآنی، مهم‌ترین شیوه‌ای است که نگارنده روح المعانی در تبیین آیات دربردارنده‌ی تحقیر بکار برده است. این رویکرد پراکنده در تفسیر آلوسی از این قرار است: کاربرد ما موصول بجای من، یادکرد اسم ظاهر بجای ضمیر، استفاده از اسم اشاره دلالت کننده بر نزدیک، نکره آوردن اسم، کاربست معنادار حرف جر مِن، ذکر حرف زائد ما، خروج استفهام از معنای حقیقی به معانی مجازی، خروج فعل امر به معانی مجازی و ابهام و پیچش معنایی بجای ایضاح و بیان.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Analyzing expressions containing contempt in Quranic verses with an emphasis on Alousi's literary-comprehensive opinions

نویسندگان [English]

  • Sayedmahi Rahmati 1
  • Fardin Jamshidi Mehr 2
  • Maryam Mohabbati 3

1 Assistant Professor and Member of the Faculty of Theology (Quran and, Hadith Sciences), Gonbad Kavous University, Gonbad Kavous, Iran

2 Assistant Professor, Department of Theology (Philosophy), Gonbad Kavous University, Faculty of Humanities, Iran

3 Assistant Professor, Department of Islamic Studies, Faculty of Humanities, Kosar Bojnord University, Iran

چکیده [English]

The revelation of the Holy Quran in Arabic geography provided the platform for the efforts of religious scholars and commentators to understand the nuances of meaning of the Holy Quran with the tools of Arabic literature. An effort that has been manifested in all areas of the guidance of the Word of Revelation with the range of beliefs, rules, ethics and personal and social issues.The current library research, which is organized in a descriptive-analytical way, by examining the interpretation of "Ruh al-Ma'ani" as one of the valuable interpretations of the later centuries of Islam with a comprehensive approach and special literary effects, this is important in the study of verses. followed with contempt.The findings of the research indicate that humiliation is an undeniable style in the Quran that has been used with several orientations and goals. The maximum and purposeful use of the context and its connection with the meaning-giving styles of Quranic vocabulary is the most important method used by the author of Ruh al-Ma'ani in explaining the verses containing contempt.This fragmented approach is as follows: the use of our relative instead of me, the mention of the noun zahir instead of the pronoun, the use of a noun indicating nearness, the use of nouns, the meaningful use of the first person, the mention of the redundant word us, leaving the interrogative out of The real meaning to figurative meanings, the exit of the verb to figurative meanings and ambiguity and twisting of meaning instead of explanation and expression.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Tafsir of the Qur'an
  • Arabic literature
  • Alusi
  • Taqhir
  • Ruh Al-Mani
 
       ـ قرآن کریم
 ـ آزادی، پرویز (1399ش): « سبک‌شناسی سوره احقاف با محوریت سبک ابهام»، تحقیقات علوم قرآن و حدیث، شماره 48، ص 1ـ37.
ـ آلوسی، محمود بن عبد الله (1415ق): «روح‌المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی»، ‏بیروت: دار الکتب العلمیة.
ـ ابن جزی، محمد بن احمد (1416ق): «التسهیل لعلوم التنزیل‏»، بیروت: شرکة دار الأرقم بن أبی الأرقم‏.
ـ ابن خلدون، عبد الرحمن بن محمّد (1362ش): «تاریخ ابن خلدون» ترجمه محمد پروین گنابادی، تهران: مرکز انتشارات علمی فرهنگی.
ـ ابن عادل الدمشقی، عمر بن علی (1419ق): «اللباب فی علوم الکتاب»، بیروت: دار الکتب العلمیة.
ـ ابن عاشور، محمد طاهر (1420ق): «تفسیر التحریر و التنویر المعروف بتفسیر ابن عاشور»، بیروت: مؤسسة التاریخ العربی‏.
ـ ابن عطیه، عبدالحق بن غالب‏ (1422ق): «المحرر الوجیز فى تفسیر الکتاب العزیز»، بیروت: دار الکتب العلمیة منشورات محمد علی بیضون‏.
ـ ابن فارس، احمد (1420ق): «معجم مقاییس اللغة»، بیروت: دار الجیل.
ـ ابن منظور، محمد بن مکرم (1414ق): «لسان العرب»، بیروت: دار صادر.
ـ ابوحیان اندلسی، محمد بن یوسف‏ (1420ق): «البحر المحیط فى التفسیر»، بیروت: دارالفکر.
ـ ابو السعود، محمد بن محمد (1983): «تفسیر ابى السعود (ارشاد العقل السلیم الى مزایا القرآن الکریم)»، بیروت: دار إحیاء التراث العربی‏.
ـ ابو الفتوح رازی، حسین بن علی (1408ق): «روض الجنان و روح‌الجنان فی تفسیر القرآن‏»، مشهد: آستان قدس رضوى، بنیاد پژوهش­هاى اسلامى .
ـ البیاتی، ظاهر شوکت (1425ق): «ادوات الاعراب»، بیروت: مجد المؤسسه الجامعیه للدراسات و النشر و التوزیع‏.
ـ امیل بدیع یعقوب (1427): «موسوعة النحو و الصرف و الاعراب»، تهران: انتشارات استقلال.
ـ ایزوتسو، توشیهیکو (1392): «خدا و انسان در قرآن»، ترجمه احمد آرام، تهران، شرکت سهامی انتشار.
ـ بیضاوی، عبد الله بن عمر (1418ق): «أنوار التنزیل و أسرار التأویل( تفسیر البیضاوى)»، بیروت: دار إحیاء التراث العربی‏.
ـ بیهقی، ابو بکر أحمد بن الحسین (1413): «الأسماء والصفات للبیهقی»، المملکة العربیة السعودیة: مکتبة السوادی. 
ـ پاکتچی، احمد (1395ش): «مجموعه درس­گفتارهایی درباره تاریخ تفسیر قرآن کریم»، تهران: دانشگاه امام صادق (ع).
ـ پورت، جان دیون 
(1382ش): «عذر تقصیر به پیشگاه محمّد و قرآن»، ترجمه سیّد غلامرضا سعیدی، تهران: اطلاعات.
ـ ثعالبی، عبد الرحمن بن محمد (1418ق): « تفسیر الثعالبى المسمى بالجواهر الحسان فى تفسیر القرآن‏»، بیروت: دار إحیاء التراث العربی‏.
ـ حلبی، علی اصغر (1376ش): «تاریخ علم کلام در ایران و جهان»، تهران: اساطیر.
ـ الدروبی، ابراهیم عبدالغنی (1958): «البغدادیون أخبارهم ومجالسهم»، بغداد: مطبعة الرابطة.
ـ الذهبی، محمد حسین، (1396ق): «التفسیر و المفسرون»، بیروت: دار المعرفة.
ـ الرازی، فخر الدین 
(1421ق): «مفاتیح الغیب (التفسیر الکبیر)»، بیروت: دارالکتب العلمیة. 
ـ الزرقانی، محمد عبد العظیم (1372ق): «مناهل العرفان فی علوم القرآن»‏، قاهره: دار احیاء الکتب العربیة. 
ـ الزرکشی، محمد بن عبدالله (1410ق): «البرهان فی علوم القرآن»، تحقیق محمد أبو إبراهیم، بیروت: دار المعرفة.
ـ الزرکلی، خیر الدین 
(2002): «الأعلام»: بیروت: دار العلم للملایین.
ـ الزمخشری، ابوالقاسم جار الله محمود بن عمر (1407ق): «الکشّاف عن حقائق التنزیل و عیون الاقاویل فی وجوه التأویل»، بیروت: دار الکتاب العربی‏. 
ـ سعدی، عبدالرحمن (1408ق): «تیسیر الکریم الرحمن فی تفیسر کلام المنان‏»، بیروت: مکتبة النهضة العربیة.
ـ السیوطی، جلال الدین 
(1398ق): «الإتقان فی علوم القرآن»، مصر: مطبعة مصطفی البابی الحلبی.
ـ شاکر، محمد کاظم (1382ش): «مبانی و روش­های تفسیری»، قم: مرکز جهانی علوم اسلامی.
ـ الشوکانی، محمد (1414ق): «فتح القدیر»، دمشق: دار ابن کثیر.
ـ شیخو، الاب رزق الله (1991): «تاریخ الآداب العربیة فی القرن التاسع عشر والربع الأول من القرن العشرین»، بیروت: دار المشرق. 
ـ صفائی، غلامعلی (1387ش): «ترجمه و شرح مغنی الادیب»، قم: انتشارات قدس.
ـ طباطبایی، سیّد محمد حسین (1390ق): «المیزان فی تفسیر القرآن»، بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
ـ طباطبایی، سیّد محمد حسین (1386ش): «قرآن در اسلام»، قم: بوستان کتاب.
ـ طبرسی، فضل بن حسن 
(1372ش): «مجمع البیان فی تفسیر القرآن»، چاپ سوم، تهران: ناصر خسرو.
ـ طبری، ابوجعفر محمد بن جریر (1412ق): «جامع البیان عن تأویل آی القرآن (تفسیر الطبری)»، بیروت: دار المعرفة. 
ـ العک، خالد عبدالرحمن (1428ق): «اصول التفسیر و قواعده»، بیروت: دار النفائس.
فاید، عبد الوهاب 
(1973): «منهج ابن عطیة فی التفسیر»، القاهره: الهیئة العامة لشؤون المطابع الأمیریة.
فراهیدی، الخلیل بن أحمد (1424ق): «کتاب العین»، بیروت: دار و مکتبة الهلال.
لالکائی، هبة الله (1423): «شرح أصول اعتقاد أهل السنة والجماعة»، المملکة العربیة السعودیة: دار الطیبة. 
محسن عبد الحمید (1992): «الإمام أبو الثناء الآلوسی»، بغداد: دار الشؤون الثقافیة.
مطلوب، احمد (1407): «معجم المصطلحات البلاغیة و تطورها»، بیروت: مکتبة لبنان ناشرون‏.
معرفت، محمد هادی (1379ش): «تفسیر و مفسران»، قم: مؤسسه فرهنگی التمهید‏.
مکارم شیرازی، ناصر (1371ش): «تفسیر نمونه»، تهران: دار الکتب الاسلامیة. 
ودود، آمنه (1400ش): «قرآن و زن: بازخوانی متن مقدس از منظر یک زن»، ترجمه اعظم پویا و معصومه اگاهی، تهران: انتشارات حکمت.